Het spannendste vind ik leven van binnenuit. Niet gewend om bewust van binnen uit te luisteren naar wat er buiten mij -& binnen mij – gebeurd. Niet gewend om van achter mijn ogen te kijken.
Ik leer bewust een moment van keus te ervaren & dan te kiezen hoe ik me wil voelen. Een subtiel anker van waaruit ik filter. Mijn lichaam laten spreken (horen, zien, voelen, ruiken) & dat als richting, als navigatie, gebruiken.
Ik sta aan het roer
Belangrijk is dat het voor mij goed voelt.
Dat is mijn koers, mijn richting. Dat klinkt zo logisch maar is zo nieuw voor mij.
Bij gebrek aan “mij”
Getraind in energie buiten mij oppikken, signalen & behoeften van anderen vertalen. De gedachte dat anderen altijd wel weten wat ze doen & weten hoe het hoort. (& uiteraard wel weten waar & waarom ze mee bezig zijn) Overal tegelijk zijn…. – overal – zo heb ik recent mogen leren – BUITEN mij. Overal maar nergens dus eigenlijk – bij nader inzien ;)
Ik heb mij getraind als “sterke vrouw” die alles aan kon. Lichamelijke behoeften zoals moe of honger, angst, boosheid ,verdriet? Geen tijd voor. Durven voelen of iets of iemand voedt of leegzuigt? Onbelangrijk (ook geen idee wat te doen als je erachter komt dat iets of iemand je leegzuigt).
Geen behoefte, geen noodzaak, geen bewustzijn om te voelen of het goed voor mij voelt, of het stroomt, voedt & verbindt. Anderen (mensen, werk, afspraken, waarheden) gingen vóór mij. Uit liefde voor die ander, vanuit het idee dat dat zo hoort, vanuit gebrek aan oefening in “eerst ik” of weet ik veel welke ‘waarom daarom’ ik er op zou kunnen plakken. Geen idee, onbelangrijk ook.
Kanker heeft iets te maken met liever geen grenzen stellen, met energie vastzetten / opkroppen, een zelfopgelegd keurslijf, met jezelf op de achtergrond zetten. (Christiane Beerlandt)
Van achter de ogen
Door je eigen ogen naar buiten kijken
Hoe meer ik mij oefen in het kijken door mijn eigen ogen hoe meer ik het idee krijg dat veel mensen doen zonder te denken, zonder te voelen of ze er eigenlijk wel blij van worden. Het lijkt alsof veel mensen doen wat ze (aan)geleerd hebben als juist. Gevoed door korte termijn marketing, geen verantwoordelijkheid hoeven te nemen voor de gevolgen van daden voor de gezondheid / leefbaarheid van anderen & de toekomst. De meeste mensen zijn zich hier niet bewust van & hebben ook geen idee dat het anders zou kunnen. Wonderlijk genoeg dacht ik jarenlang dat zij het juist wél wisten. Dat anderen meer gelijk hebben dan ik.
“Wat iemand ook beweert het is nooit waar. De gedachte is op dat moment misschien wel waar voor een hele groep maar het blijft een gedachte. Als er op aarde ook maar één iemand is die hier een andere gedachte over heeft hebben we het over een (persoonlijke) mening & niet over een feit. ” (De slagersdochters, Angela Mastwijk)
Het is fijn te merken dat als ik “van binnenuit” luister naar mensen, naar mijn eigen gevoelens, als ik “van binnenuit” aanwezig ben, dat ik merk dat ik echt meer aanwezig ben. De gesprekken zijn fijner, de uitwisseling minder verhit & minder “welles nietes”. Alsof er meer tijd is, meer ruimte. Alsof er meer is.
Bewegen van binnenuit
Ik oefen mij in mij
Toen ik in september en oktober nauwelijks kon bewegen van de pijn heb ik met Ellen echt geoefend in de beweging vanuit mezelf. Mijn lichaam volledig de tijd te geven de beweging te laten komen. De beweging te volgen. De beweging te bewegen. Ik deed er ontzettend veel tijd over om van de ene beweging naar een andere te gaan. Heel emotioneel, de pijn te ervaren, er te laten zijn, er niets van te vinden. Mijn hoofd uitschakelen, geen beweging bedenken maar echt laten komen. Vanuit het diepste in mij. “Zoals een amoebe” (op you tube te vinden hoe die bewegen)
Ongelooflijk, maar door het de tijd te geven, echt de tijd te geven, kwam ik uiteindelijk van liggen tot staan, pijn vrij!
Ellen leerde mij mijn levensenergie voor te stellen als een kringelend wierook rookje. Een kringelend wierook rookje ergens in je lichaam. Zonder iets te willen, iets te vinden of iets te hoeven fixen. Die energie kringelt gewoon daar waar die kringelt. Spannender dan ieder boek of gedachte voor het slapen :)
Ik lees tegenwoordig eigenlijk geen boeken meer voor het slapen. Ik ga liggen, onderzoek waar het op dit moment ‘kringelt” en vergezel het avontuuzzzzzzzz