A27 & 130 km: natuurlijk!

Het = niet dat er TEveel bomen zijn, of TE weinig wegen. Het is omdat er TEveel auto’s zijn TEgelijkertijd

(& dan ook nog eens een hele boel mensen die op dat moment daar helemaal niet zouden willen zijn & rijden naar een plek waar ze ook geen plezier aan beleven)

1+1=2?

Ochtendspits vullen met mensen die hun auto gebruiken om ergens naar toe te rijden waar ze echt blij van worden & op een tijdstip die bij hun past … : file weg …

ik snap dat wel: bomen en groen zo vlak bij de stad daar heb je minder aan dan aan eerder sneller tegelijk meer geld verdienen om … ehhhh… rijkdom delen kan natuurlijk niet. Dat jij meer verdiend dan een ander of juist minder terwijl we allemaal samen even belangrijk zijn … wie heeft ooit bedacht dat dat logisch is?

Hoe de lucht dan gefilterd moet worden zo vlak bij de stad is niet onze zorg. We lenen de aarde van onze kinderen, daar hoeven we echt niet zuinig op te zijn. (Als je niet weet wat je mist mis je het niet, uche uche)

130 km

Omdat vuile lucht belangrijker is dan schone, de uitlaatpijp zit aan de achterkant

omdat we anders niet genoeg brandstof verbruiken per km, de schatkist moet gevuld & de voorraad asap leeg geplunderd

omdat iedere meter die we na een noodstop verder rijden zo lekker opruimt

Ik snap dat ….

 

Zelf doen ≠ Niks doen

Ik neem mijn eigen verantwoordelijkheid en mijn eigen beslissingen. Het lastige van protocollen is dat die niet voor mij / mijn precieze situatie geschreven zijn maar voor een gemiddelde. Tja, wie is nu in wat gemiddeld? De artsen geven eerlijk toe dat ze geen zinnig antwoord kunnen geven op wat wel of niet voor mij werkt & waar ik boven of onder het gemiddelde zal scoren.

Ik kijk / voel naar mij, naar mijn lichaam, naar de dag & soms zelfs naar het moment. Ik zoek zelf naar informatie & als er ergens minder dan twee meningen over zijn geloof ik het liever helemaal niet.

Ik heb rode stipjes op mijn tong. De huisarts is niet geïnteresseerd, de oncologe ook niet. De Acupuncurist weldegelijk & zegt “ontstekingen”. De andere ziet er het bewijs van een verstoorde hormoonhuishouding  in & de ayurveda ziet het als uiting van een verstoord imuunsysteem. Ik denk dat het allemaal klopt. Voor mij geldt: hoe minder rode stipjes hoe beter.

Wat je geleerd hebt als waarheid is daarom natuurlijk nog niet waar. En het kan ook nog eens soms wel & soms niet “waar” zijn. Dat lijkt mij een zeer wetenschappelijk verantwoordde conclusie.

Wel of geen & hoe dan Tamoxifen

Bij echt ingewikkelde dingen moet ik echt heel diep zelf nadenken. Ingewikkelde dingen zijn voor mij dingen die niet vanzelf logisch zijn, die niet – hoe zeg ik dat? – bij de natuurlijke stroom van het leven passen.

De beslissing om wel of geen tamoxifen te nemen bijvoorbeeld.
Tamoxifen is een hormoonpil die het ziekenhuis mij als eerste tijdelijke uitstel middel adviseerde. Van Tamoxifen krijg je (gemiddeld””) baarmoederhalskanker en de tumoren breken er in hun wens tot groei uiteindelijk hoe dan ook doorheen. Dat vertelde niet alleen het internet maar ook mijn oncologe.

Ik had zelf de stellige overtuiging dat het kwaad maken van de tumoren hoe dan ook averechts zou werken (Ik vergelijk ze namelijk met van die etter jochies die nooit een halt is toegeroepen maar wel degelijk kwaliteiten hebben waar je – als je ze dáár op aanspreekt – bergen mee kunt verzetten)
Verder vond ik het een eng door de farmacie bedacht middel die mijn hele hormoonhuishouding op de kop zou zetten. Ik zou ook nooit meer ongesteld worden & de ervaring van de menopauze missen.

?Indertijd na mijn borstkanker operaties moest ik eigenlijk al aan de Tamoxifen. Als hormoonmiddel voor pre-menopauzale vrouwen. Toen (& nu nog steeds) konden ze geen antwoord geven op mijn vraag waarom ze van 3 jaar naar 5 jaar & soms zelfs naar 10 jaar voorschrift zijn gegaan. Ook kreeg ik geen antwoord op de vraag hoe ik wist dat ik kon stoppen omdat ik in de menopauze zou zijn gekomen?

Op de één of andere manier maakt mijn lichaam te veel oestrogeen aan (of te weinig progesteron?). Het mooie is dat je met Lijnzaad, broccoli etc dat oestrogeen in water oplosbaar maakt en zo uit kunt plassen. (Dat is onder andere wat Linidol ook doet)

Na het inwinnen van informatie & zienswijzen bij een ex-farmaceut, kinesioloog, ex-radioloog, natuurarts & natuurlijk internet kon ik gaan voelen wat ik wilde. Inmiddels was ik in die weken van onderzoek echt snel heel veel zieker en zwakker geworden.

Ik wist dat ik iets móest doen.

Ik heb toen besloten Tamoxifen te nemen. Dat zou die etterbakkies even een zak om het hoofd doen & ze koest houden (zo stelde ik me dat voor) dan had ik tijd om de boel om hun heen op te ruimen. Zodat ik ze dan, als ik liefdevol & nieuwsgierig de zak van hun hoofd zou halen iets te bieden had. Een opgeruimde omgeving, een lichaam die durft te kiezen voor háár kwaliteit & een leven wat durft te leven.

Ik besloot Tamoxifen te nemen (half okt 2016). Daar heb ik iedere dag ook een feest moment van gemaakt. Oké eerlijk is eerlijk haha, echt niet iedere dag, want je wordt behoorlijk chagrijnig & mistig van die pil.
Inderdaad ik werd niet meer ongesteld, maar HA rare bultjes verdwenen & ik ging me steeds beter voelen. Daar zal die pil vast een bijdrage in hebben gespeeld.

Het ziekenhuis vond  echter op basis van de scans & bloedwaarden dat de tamoxifen te weinig had gedaan. De volgende trukendoos moest open. Ik ben toen inderdaad meteen gestopt; alsof ik onder een deken uit kroop. Jeetje wat fijn was dat. Maar na 3 dagen kreeg ik het toch benauwd. Ik had het gevoel dat ik weer meer pijn kreeg, ik vertrouwde het niet.
Ik heb het toen in alle ernst & rust heel serieus aan míjn lichaam gevraagd en die antwoordde loud & clear “Neem het, die bijwerkingen doorstaan we wel”. Zodoende trotseerde ik (& mijn gezin) de hormonenstorm en slikte ik weer Tamoxifen.

Na drie weken voelde ik dat het klaar was, dat ik nu echt kon stoppen. Dat voelde goed & juist. (Ik ging toen het tandartsentraject in en wilde mij in thc & cbd gaan verdiepen)

Inmiddels ben ik volledig gestopt met Tamoxifen, weer ongesteld …. & doorgelekt.

?Het Waarom van deze volgorde & niet andersom heb ik nog niet. Het protocol na borstkanker operaties was in 1993 dat je éérst chemo moest doen & dan pas tamoxifen, omdat – zo werd mij toen uitgelegd – chemo ná tamoxifen niet zou werken..?

De Zoladex discussies

Vervelend waren de gesprekken met het ziekenhuis over het protocol Tamoxifen en Zoladex. Toen ik na bedenktijd besloten had Tamoxifen te slikken ben ik een aantal keer uitgenodigd in het ziekenhuis om – bleek achteraf – eigenlijk alleen maar over de noodzaak er ook Zoladex bij te slikken te bespreken.

Zoladex is een middel wat tegen de hypofyse zegt: maak geen eitjes meer aan. Het legt dus eigenlijk je hele hormoonproductie lam.

Tamoxifen speelt als het ware voor oestrogeen en houdt de oestrogeen smikkelende tumoren voor de gek met nep oestrogeen. Daar kunnen ze niet van groeien. Maar ondertussen maakt je lichaam nog wel oestrogeen aan.

Tot drie keer toe heb ik mijn oncologe duidelijk moeten maken dat ik geen Zoladex wilde slikken zolang mijn Oestrogeen waarden redelijk normaal bleven. Ik heb ook uitgelegd dat ik Linidol slikte & dagelijks vers gemalen lijnzaadjes eet (Oestrogeen in water oplosbaar maken). Ze luisterde gewoon niet naar me. Zij bleef bij haar standpunt dat het met 60% kans voor kleinere tumoren kon zorgen in de eerste drie maanden & ik mijn eierstokken zou opblazen als ik het niet zou slikken.

?Waarom ik bij de 60% zou horen & niet bij de 40% kon ze mij niet vertellen. Of het effect bij die 60% echt zeker alleen door de combinatie Tamoxifen Zoladex kwam of dat ze ook iets aanvullends hadden gedaan wist ze ook niet.

Voor mij was Zoladex een optie als zou blijken dat mijn hormoonwaarden te sterk zouden stijgen. De 60/40% kon mij niet overtuigen omdat ze niet wist wat deze controle groep nog meer had gedaan. (& we weten allemaal dat het juiste vet etc zeer veel effect heeft op de tumoren)

Stap voor stap

Toen ik in januari de boodschap kreeg te stoppen met Tamoxifen was ik dus super blij dat ik wel overwogen niet direct ook  Zoladex was gaan slikken. Mijn Oestrogeen waarden waren gewoon nog keurig & ik hoefde niet de hele hormoontoestand weer aan te zetten in mijn lichaam …

Trefwoorden: Tamoxifen, stoppen met Tamoxifen. Zoladex, geen zoladex slikken. Linidol, Oestrogeen & lijnzaad, Logisch na blijven denken ook bij de diagnose kanker.

PS Als je geen updates wilt missen kun je je op updates abonneren. Je ontvang dan automatisch eens per week of per maand een overzicht van de nieuwste berichtjes Abonneren »

 

Oef, de omgeving

Hoe kan ik leren omgaan met mijn pijn over wat ik respectloos, nutteloos en echt dom vind?

Vanaf het eerste begin heb ik begrepen dat de kanker in mij kan ontstaan door stress & levenshouding. Ik lijk vrolijk & relaxed. Prachtige kinderen, dak boven ons hoofd, een konijn een kat en een fijne relatie.  Een mooie lange sierlijke vrouw (is een gift), gewoon zo geboren. Ook ben ik geboren met een besef dat we samen met elkaar op één aarde leven & dat we dat ook onze kinders kinderen gunnen, dat de aarde – het hele leven – gericht is op groei &  dat economische groei niet de groei is die bij de aarde past. Vooral omdat je bij economische groei niet eerlijk meet. Je meet geen geluk, geen levensplezier, geen extra stralende gezichten. Dus wat heb je dan? Met economische groei? Ik heb daar stress van, stress omdat ik niet snap dat anderen dat niet zien (haha & zij vinden mijn kijk op de wereld natuurlijk weer onbegrijpelijk Arghh)

Bomen en levendgroen vogelvrij

Ik heb uitzicht op een park, eerst was dat een park én een bos. Om van dat bos in ieder geval een paar bomen te behouden heb ik met succes gestreden, tot in de rechtszaal. De frustratie over de stedenbouwkundige die NOOIT is komen kijken naar het gebied waar hij huizen plande ben ik niet kwijt geraakt. (“O, staan er bomen dan? Ik heb cart blanche van de gemeente gekregen”) Deze stedenbouwkundige plande – ik verzin dit niet! – een paar meter naast bestaande bomenlanen nieuwe bomenlanen!  1 + 1 = 2 denk je dan, vergissing. We passen het plannetje aan. Nee, dat kon allemaal niet. (Aanpassingen in straten plan, bouwhoogte etc kon allemaal wel) Bouwfonds moest hoe dan ook nog meer vette winst. Prachtige brochures waarin prachtig wuivende bomen tot ver boven goothoogte ingetekend zijn. Bah! Hier heb ik stress van, hoe kom ik daar van af?

Spannend stukje ontdekking moest gemaaid

Het park waar ik op uitkijk is best leuk. Gras gebieden & een hoger stuk waar de landschapsarchitecte een “vrij groei zone” had bedacht. Een vrolijke boel. Ieder jaar een voorzichtige start in het voorjaar & dan een explosie van prachtig hoog gras met allerlei anders.

Tot mijn grote schrik werd het gras sinds vorig jaar niet meer het hele seizoen met rust gelaten! Het werd – onaangekondigd- tegelijk met al het omringende gras gemaaid! Vergissing dacht ik. Ik meteen de telefoon gepakt. Toen kreeg ik te horen dat er om gevraagd was: dat gras was gevaarlijk voor de kinderen (teken) & er was al zo weinig speelruimte. Bizar! Teken moet je altijd controleren & mijn kinderen speelden juist wel in dat hoge gras. Gemaaid gras is er meer dan genoeg in de omgeving & er waren echt beduidend minder krekels vorig jaar! Hoe kunnen kinderen nu leren dat gras zaadjes heeft, wat er eigenlijk hoort te zweven & zoemen in de buurt? Het was zo’n spannend stukje ontdekking gewoon tussen de huizen.

De moeite die het kost om aan te geven dat het nieuwe maaibeleid niet goed is voor de boompjes, dat er nog minder te ontdek spelen valt voor de buurtkinderen en dat ik er al die tijd – tot gister middag- nog nooit één kind heb zien spelen & dat het maaibeleid funest is voor de karige flora & fauna is fenomenaal. Het wordt namelijk nog steeds gemaaid, en ik weet niet hoe ik het kan stoppen! 1+1= 2 denk ik dan: hoe moeilijk kan het zijn, laat dat stukje gewoon vrij groeien.

Omgaan met stress

Anyway, nu heb / had / heb / had ik kanker. Ik maak me zorgen over de hele wereld & het parkje hierachter. Ik vergeet dat ik ten eerste goed voor mijn eigen systeem moet zorgen. Voeding, adem, beweging, plezier. Stromend & in beweging. Als ik dan naar buiten kijk ontgaat mij de zin ervan. Help!

?Hoe gaan anderen om met de hypocrysie? Hoe gaan anderen om met de vervuiling van de auto’s die onze lucht vergiftigen. Hoe gaan anderen om met het rucksichtlos kappen van bomen ivm veiligheid of “de kwaliteit van wonen aan het water”? Hoe gaan anderen om met hun gevoel als ze langs een vrachtwagen vol slachtvarkens rijden? Hoe gaan anderen om met de troep die ze in supermarkten durven te verkopen aan kinderen? Hoe gaan anderen om met “zichtlokaties” langs de snelweg waar prachtige bomen voor moeten wijken? Hoe gaan anderen om met die gevoelens? Hoe breien ze dat rond voor zich zelf?

Hoe doe je dat?

Alles = goed zoals het Nu = anders was het anders
De Wet van de minste weerstand

Opeens herinner ik mij weer … ergens in “mijn bijbelboekje” …. de wet van de minste weerstand (bereik meer doe minder):

“Vandaag accepteer ik de mensen, situaties, omstandigheden en gebeurtenissen zoals ze zich voordoen. (Mij verzetten tegen dit moment is verzet tegen het hele universum). Ik zal mijn verantwoordelijkheid nemen (dat is iets anders als schuld hebben) en zal gelegenheden transformeren tot iets gunstigers, maar afzien van de behoefte anderen te overtuigen of over te halen. Ik zal open blijven staan voor andermans standpunten” (Spirituele weten van succes blz 65-77)

Dat betekent dat ik weet dat ieder moment is zoals het moet zijn, omdat het universum is zoals het moet zijn. Als ik me tegen dit moment verzet verzet ik me eigenlijk tegen het hele universum. Dat betekent dat ik de dingen moet (wil) accepteren zoals ze zijn, niet zoals ik ze op dit moment zou wensen… Ik hoop dat ik dat vanaf nu – door het weer eens op te zoeken & te her/ her / her kauwen weer oppak en als basis weet voor een creatieve inpuls in plaats van vervreemding & stress ….

Leuk! Hier ga ik over schrijven in mijn dagboek. De -in mijn ogen – vreemde dingen die ik zie, onderweg, uit mijn raam, in huis, op school ga ik onderzoeken op mijn gevoel hierover & van daaruit iets moois, nieuws creëren …

Het maakt de aarde niets uit natuurlijk

Zo was onderstaand filmpje van Abraham Hicks een eye opener voor mij, “What is our responsibility to mother earth”? Niets volgens Abraham Hicks: &joy it while you’re here ….

Abraham Hicks ~ What Is Our Responsibility To Mother Earth:

Wie heeft gelijk

Hoe belangrijk het is niet giftig of gestressed naar je omgeving te kijken, niet te kankeren en te zeuren maar je eigen verantwoordelijkheid te nemen blijkt ook uit de ontdekkingen van Bruce Lipton & sluit naadloos aan op het verhaal van Gabriel Devriendt ….

(mijn eerste filmpje / ontmoeting met Bruce Lipton:)

“Your genes don’t cause disease, Your beliefs do”

Zo doe ik dat …

Maar vanaf nu bewuster. Ik was me er niet van bewust hoe ongelukkig ik mij voelde met mijn omgeving. Hoe veel stress mijn gedachten mij gaven, hoe ver ik van mij vandaan was. Nu ben ik weer op reis, kei spannend, boeiend, verfrissend (meestal) …

Vanuit het nu! Vanuit mijn lichaam, als een community van cellen, als één geheel. Popelend om te kijken & ontdekken wat er gebeurt xxx

Inspi

Links & boeken die mij inspireren omdat ze vibreren met hoe het voor mij stroomt. “Therapieen” (of hoe zal ik het noemen?) die voor mij werken. Een hart onder de riem & voedend.

Ik heb nooit gelooft in pech of schuld of genen die kanker maken. Ik heb altijd geweten dat “ik” het ben. Hoe “ik” mijn omgeving ervaar, hoe “ik” mij voedt (of laat voeden). Niet omdat mijn cellen kanker willen maar omdat het de natuur is van (stam)cellen om te  groeien. Als er door wat voor omstandigheden dan ook schade aan de cel (de buitenkant) ontstaat of groei niet mogelijk is (omdat stress vóór groei gaat) zoekt de cel toch naar mogelijkheden. Niet om mij dood te maken maar juist om te zorgen dat ik in leven blijf.

Veel heb ik gehad aan mijn gesprek met Gabriel Devriendt waarin ik al mijn vragen kon stellen & hij mij  kon uitleggen wat kanker is en hoe je het proces kunt keren. Don Urich is ook van grote steun voor mij. Een gepensioneerd radioloog die wél tijd voor mij had de beelden van het AvL te bekijken & bespreken (& al zoveel gezien heeft dat hij niet koud of warm wordt van een metastase meer of minder). Verder passen de ontdekkingen & daarom visie van Bruce Lipton helemaal bij mij.

YouTube

  • Alle filmpjes van Bruce Lipton
  • Alles wat ik kon vinden van Gabriel Devriendt
  • Feel good Abraham Hicks

Boeken

Linken

Podcasts

  • Gezocht (& gevonden) op Bruce Lipton
  • Er zijn mooie meditaties te vinden, Yoga Nidra, healing.

Mijn team (therapieën)

Omdat je een huis ook niet met één discipline bouwt heb ik veel verschillende soorten kennis samen gebracht. Ieder met haar  & zijn eigen specifieke kennis. Ieder wist van elkaar. Samenwerking at its best

Hier een overzicht; niet op volgorde van belangrijkheid

  • Kinesiologie (Mijn lichaam geeft antwoord zonder dat mijn hoofd er tussen zit)
  • Detoxificatie & Lever …  (Gabriel Devriendt / Nutriphyt)
  • Klassieke homeopathie
  • Parallelle Acupunctuur in combinatie met de CellCom van Hugo Nielsen
  • Oblique acupunctuur
  • Dehoudingcoach voor innerlijke ontwikkeling en het weer laten stromen van de hard geworden energie (daar wil ik nog een blogje over schrijven)
  • Holistisch biologische tandarts incl kinesiologische testen.
  • Spagyriek homeopathie
  • Ayurveda
  • Suiker vrij & zo veel mogelijk biologisch / puur voedsel
  • Tamoxifen (3 maanden) op aanraden van het ziekenhuis
  • Natuurarts
  • Chi-Neng Qi-gong oefening de wallsquot
  • Whatsapp-grappen met Angela zonzekerheid / slagersdochters / shift academy
  • Gesprekken met Johan van Aurora
  • MIR methode
  • Het diep masseren van mijn eigen voetzoelen
  • Ademhalen
  • Het vertrouwen van mijn vriend (vader van onze meiden), mijn ouders, zus & beste langste liefste vriendinnen

Mijn team

Inmiddels heb ik een team van kennis & betrokkenheid om mij heen verzameld. Zonder hun kennis, inzet, advies & vertrouwen zou ik zeker niet staan waar ik nu sta.

De lijst van mensen verandert gedurende de tijd. Soms passen mensen of expertises niet meer, soms komt er iemand bij. Allemaal weten ze dat ze in mijn team zitten.

Een huis bouw je niet alleen met een goede metselaar. Een elektricien, loodgieter, stukadoor zijn ook onmisbaar.

Zo heb ik ook een team van mensen & expertise om mij heen verzameld. Ik sta in het midden. Als een soort “aannemer” die bedenkt wie of wat ik wanneer nodig heb & wie geschikt is. Dat is heel spannend want ik heb dit nog nooit eerder gedaan … maar omdat het over mij gaat ben ik de enige die beslissingen kan nemen

Mijn team (2be continued)

  • Een acupunturist die mijn CellCom aanvult met parallelle acupunctuur
  • Oblique acupunctuur die mijn spierpijnen wegprikt en mijn schouders heeft rechtgezet
  • De one & only houdingcoach via wie ik een fantastisch contact met binnen in mij heb ontwikkeld (& waar nog steeds heel veel in te ontdekken valt)
  • Een klassiek homeopathe
  • Een kineseologe met wie ik alles wat ik voorgeschreven krijg precies afstem op hoe het op dat moment voor mij juist is
  • Een Ayurveda heb ik ook even geprobeerd. Haar massages zijn echt fantastich. Ik ben weer bij haar terug voor navel cuppings. Een andere Ayyrveda was te vast (zat vast in zijn kennis), die beviel minder.
  • Mijn huisarts die met mij mee denkt
  • Een natuurgeneeskundige die kiest voor kwaliteit
  • Biologisch holistische tandarts
  • De daarbij horende kineseoloog
  • Een arts van de verenging Niet Toxische Tumor Therapie
  • Mijn familie die vol vertrouwen achter mij staan
  • Mijn vriend & vader van onze meiden die met mij meedenkt & alles voor mij leest wat ik te ingewikkeld of te bizar vind.
  • Een enorme hoeveelheid ontzettend fijne vriendinnen (oa yoga docenten, radio makers) en vrienden die mij & ons gezin ondersteunen. Ook met fantastische tips komen
  • Vriendinnen die met hart en ziel naar mij luisteren, wat voor een hele fijne wederzijdse inspiratie zorgt
  • Gabriel Devriendt (Behalve dat ik de eerste maanden veel van zijn Nutriphyt middelen heb geslikt heeft hij mij heel goed uit kunnen leggen wat kanker is, hoe het ontstaat en hoe te keren)
  • Don Urich als gepensioneerd radioloog die wel de tijd had om de beelden te bekijken en te bespreken en die zoveel gezien heeft (met dodelijke maar zeker ook levende afloop) dat hij er niet echt koud of warm van werd.
  • De groene zuster die zich ten doel heeft gesteld de beste thermografie foto’s te maken
  • Prachtige filmpjes van Abraham Hicks, John Sarno, Deepak Chopra
  • De zon, die telkens schijnt als ik het echt even niet meer zie zitten
  • De sterren die vallen als ik denk “Ojee wat nu”
  • De regen die valt als ik echt rust moet houden
  • Mijn meiden die mij bij de les houden en gewoon getroost willen worden als ze gevallen zijn, op wie ik boos moet worden als ze weer met hun mooiste kleren door modderpaden rollen & voor wie ik op tijd moet denken aan kinderfeest cadeautjes.

 

Ik heb gemerkt dat iedereen die vast zit in kennis, in denkpatronen, die niet op mij fysiek test of echt verbinding maakt de plank echt volledig mis kunnen slaan in wat voor MIJ goed is.
Dat kan ook niet anders; zij weten niet welke bloem ik ben in het bloemenveld. Zij handelen naar hoe zij denken dat een bloem hoort te zijn en in hoe zij hebben geleerd dat een bloem het fijn vind. Dat zegt niets over mij – of althans niet alles ;)
Deze kennis is misschien wel een van de belangrijkste dingen die ik geconcludeerd heb …. tot nu toe.